Persoonlijk: hoe wij onze kinderen met geld leren omgaan

Wij zijn hier thuis natuurlijk erg veel bezig met geld. We praten er openlijk over, maken plannen om bepaalde dingen bij elkaar te sparen en hebben spaarposters in de kast hangen, om bij te houden hoeveel we voor een bepaald doel al gespaard hebben. En natuurlijk zien onze kinderen dat ook. Wij hebben 2 kinderen: eentje in groep 3 en eentje in groep 4. Bij hun opvoeding hoort ook dat ze leren omgaan met geld, hoe jong ze nu ook nog zijn. 



Geen taboe’s

Wat wij thuis erg belangrijk vinden, is dat we eerlijk zijn. Ik geloof niet dat er bepaalde onderwerpen zijn die je bij kinderen weg moet houden, dus bij ons thuis wordt alles besproken. Dat betekent dus ook, dat de financiën geen taboe zijn. Zo weten de kinderen wat een hypotheek is, wat we daaraan ongeveer betalen en waarom we die graag weg willen hebben. We hebben ze verteld wat de kosten zijn van het Netflix-abonnement, ze weten dat we een boodschappenbudget hebben en ze weten dat stroom en gas geld kost. En ze weten ook wat er bij ons binnenkomt elke maand. Dat is eigenlijk heel natuurlijk gegroeid. Doordat mijn man en ik er samen over praten, krijgen ze dat mee. Ze stellen vragen (waarvan één van de eerste was ‘maar als we zoveel verdienen, kunnen we toch ook wel een nieuwe spelcomputer kopen?’) en daarop geven wij eerlijk antwoord. Want het feit dat er zoveel geld binnenkomt, betekent niet dat er ook zoveel geld overblijft. Dus we hebben ze toen verteld wat er uitgaat, waar dat geld naartoe gaat en waar we voor sparen. Het voordeel daarvan, is dat ze weten dat er voor hun geen reden is om zich zorgen te maken over geld. Want er blijft voldoende over en in een noodgeval, hebben we buffers. Ze hoeven niet te gokken, als ze in het Jeugdjournaal iets horen over armoede in gezinnen, of dat bij ons ook geldt. Maar dat geld krijgen we niet gratis van de bank. Daar moet wel wat voor gebeuren en daar gaan we dus ook bewust mee om.

 

Zakgeld

Omdat wij heel open praten over geld, zijn we ook al vrij vroeg begonnen met zakgeld geven. De oudste was net 4 toen. Ze krijgen allebei €1,- per week. En dan zie je hoe verschillend kinderen kunnen zijn. Onze oudste is heel zuinig. Er wordt veel gespaard, geld uitgeven gebeurt alleen heel sporadisch. Het hoogste doel is dat het geld uiteindelijk €1000,- wordt, zodat er een droomhuis van gekocht kan worden (die verwachtingen moeten we nog even wat beter managen…). Onze jongste voelt het geld juist branden in de zak. Zodra het er is, moet het uitgegeven worden. Thuis hebben wij de afspraak, dat we niet ‘zomaar’ naar de speelgoedwinkel gaan. Als iemand ergens voor heeft gespaard en heeft besloten wat ervan gekocht moet worden, dan pas gaan we naar de speelgoedwinkel om dat te kopen. Of als we een cadeautje voor iemand zoeken. Maar we gaan niet ‘kopen om het kopen’. Gelukkig was iedereen het eens met die regel, want het is al een paar keer voorgekomen, dat het zakgeld helemaal op was en het speelgoedje toch niet zo leuk was als het in de winkel leek. Die les is dus geleerd, waarna we de ‘niet kopen om het kopen’-regel hebben ingesteld.

 

Gevoel van kopen

Om daarop door te gaan, heb ik de kinderen ook uitgelegd wat nieuwe dingen kopen met je doet. Dat je hersenen je dan een seintje geven dat ze zo blij zijn, waardoor je je even gelukkig voelt. Maar dat dat geluksgevoel maar heel kort duurt en als je dan iets hebt gekocht, wat je eigenlijk niet heel leuk vindt, heb je daarna geen geld meer en ook geen geluksgevoel. Dat hebben we in kindertermen uitgelegd en dat bleef goed hangen. Hierdoor kunnen we hele open gesprekken hebben over dingen die ze graag willen en denken ze vaak goed na over of ze het geld eraan uit willen geven.

 

Leerproces

Nu is het echt niet zo dat onze kinderen perfect omgaan met geld. Maar dat hoeft ook niet. Het is een leerproces en daar beginnen we graag vroeg mee. Want ze kunnen beter nu hun hele zakgeld verspillen aan iets wat achteraf toch niet zo leuk was, dan dat ze dat doen als er ook nog huur betaald moet worden.
Een ander deel van dit leerproces, is dat we ze laten zien dat je niet alles nieuw hoeft te kopen. Op Marktplaats kan je hetzelfde speelgoed kopen, maar dan voor veel minder geld. En het is ook nog eens beter voor het milieu, een onderwerp waar onze oudste erg mee bezig is. Hierdoor komt eigenlijk al het speelgoed dat ze kopen, via Marktplaats. En niet alleen speelgoed. Ik merk al, dat als de kinderen nieuwe kleren nodig hebben, ze bij me komen om te vragen of ik op de Vinted app wil kijken waar ze uit kunnen kiezen. Ze zijn zich bewust van kosten en gaan zelf erg verantwoordelijk om met geld, voor kinderen van hun leeftijd. Ze kijken naar verschillende alternatieven, wat alles kost en maken dan een keuze.

 

Cadeaus

Iets wat daarmee heel nauw samenhangt, is dat onze kinderen niet zomaar cadeautjes krijgen. Ze krijgen van ons cadeaus met hun verjaardag, Sinterklaas, Kerst en als ze hun zwemdiploma gehaald hebben. Verder niet. Dat is eigenlijk altijd zo geweest, waardoor ze hier ook niet om zeuren. Als ze iets leuks zien in de winkel of op tv, is mijn standaard reactie ‘zet dat maar op je lijstje’ en dat vinden ze prima. Nu weet ik dat dit voor sommige mensen heel zielig klinkt, maar onze kinderen komen absoluut niks tekort. Want waar ze niet zomaar speelgoed krijgen van ons, hebben ze wel allebei een eigen tablet gekregen en ook dingen als fietsen of spelletjes krijgen ze zomaar. Alleen speelgoed niet. Ik kan dus prima langs speelgoed-aanbiedingen lopen, zonder wat te kopen. Want daarvoor krijgen ze namelijk zelf dat zakgeld. En, zoals mijn oudste laatst al zei ‘mama, je moet niet gewoon iets kopen wat je niet nodig hebt, want daar ben je morgen echt niet meer blij mee’.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zo regelen wij de financiën

Stap 6: Besparen op verzekeringen

Zo hoog is onze hypotheek momenteel